Sistemas de ecuacións

Creo que comecei a ver os sistemas en 8º de EXB, pero non podería xuralo. É seguro que os vin en primeiro e segundo de BUP, e a cantarena dos tres métodos -substitución, redución e igualación- tardei moito en entendela, que cando o corpo pide troula e galbana, quen quere deprender tres métodos diferentes para facer a mesma cousa? A cuestión acadou niveis ridículos coa solución gráfica (1) e o método de Cramer, que tamén servía para os sistemas de máis ecuacións, e xa co método de Gauss todo parece adquirir unha perspectiva delirante.

O peor de todo é que ninguén che ensina que tanta variedade responde a unha unicidade fundamental, e que os métodos complexos teñen a súa orixe en cuestións moi simples… que se repiten unha vez, e outra, e outra. Si, hai unha fórmula xeral para resolver os sistemas, rapaces de 3º que estades ata os cornos de lidar co álxebra repetindo unha vez e outra as mesmas contas, e os sistemas pódense resolver aplicando sinxelamente esa fórmula en troques de repetir unha e outra vez procesos dedutivos. Nunca entenderei porqué iso non se aplica coa ecuación de segundo grao. Ou é que hai alguén que a resolva sistemáticamente realizando sempre as mesmas deducións que se empregan na demostración da fórmula?

Nos páxina de apuntamentos de matemáticas de 3º da ESO, que ven de aumentar de tamaño coas notas sobre sistemas, dase este enfoque a rentes do método tradicional de explicación, que inda hoxe seguimos empregando, pola única razón, supoño, de que o ser humano non é que tropece dúas veces na mesma pedra: é que lle gorenta desfacer a deda gorda contra os coios!

(1) Recoméndase repasar as rectas e … deprender a representalas sen a maldita táboa de valores!